Hongerend na(ar) Marktwerking

woensdag 12 oktober 2011

De zwarte rook van een vrachtwagen vervuilt bij vertrek de lucht op de donderdagse markt in Igaganulwa (plaats midden in Bariadi district).
De vrachtwagen is volgeladen met maïs, de maïs die de inwoners van Igaganulwa niet meer kunnen kopen.
De vrachtwagen vertrekt naar Kenia.
Officieel zijn de grenzen met Kenia gesloten voor voedseltransporten.
De chauffeurs en hun werkgevers weten echter dat de politie en de douane voor een kleine 100 euro extra de vrachtwagen wel doorlaten.
Ook hebben ze nog de mogelijkheid om ongeveer 10 kilometer voor de grens de zakken over te laden op pikipiki's (motors) of fietsen, deze transporteurs zeggen dan gewoon dat de zak voor eigen gebruik is en dan mag het wel.
De maïs verdwijnt geheel volgens onze westerse economische filosofie van de vrije marktwerking naar de plek waar de prijs het hoogst is.
Erg jammer voor de inwoners van Igaganulwa.

Een dikke Russische piloot loopt over de markt in de op drie na grootste stad in Tanzania (Mwanza).
Zijn vliegtuig wordt vol geladen met Tilapia filet en Victoria-baars filet.
Al deze prachtige vis uit het meer vertrekt morgen naar het grote Rusland.
Voor de Tanzanianen in Mwanza en omgeving resten alleen nog de koppen en de staarten van de vis.
Tja, marktwerking, de russen betalen gewoonweg meer voor de vis.
Voor degenen die het wat meer, willen mee beleven, kijk eens de documentaire "Darwins Nightmare".

Tanzania kent als natie geen voedsel tekort.
In het zuiden rond Iringa is deze zomeer veel geoogst.
Een zak maïs kost daar maar een kwart van de prijs die er in Bariadi district voor neergeteld wordt.
Tot op heden is deze maïs maar mondjesmaat op de markt gekomen.
De maïs mocht alleen verkocht worden aan de overheid.
De overheid zorgt dan voor de distributie naar de districten waar het nodig is.

Maar de overheid faalt op dit gebied en is door gebrek aan geld, niet in staat gebleken om de maïs te kopen van de boeren in Iringa.
Op televisie zie ik hoe de boeren protesteren, want het wordt nu echt tijd om hun maïs te verkopen, anders hebben ze geen geld voor het volgende akkerbouw seizoen dat voor de deur staat.
Eindelijk krijgen de boeren toestemming om hun maïs aan elke vrager te verkopen.
Ik ben benieuwd of dit de komende weken de prijs wat gaat laten zakken op de markten in Bariadi-district.
In verband met deze verwachting besluiten Stephen (coördinator van de stichting) en ik om de laatste ronde voedselhulp zo laat mogelijk te geven, zo rond half november.

De honger lijkt uitzichtloos, maar er is hoop.
De eerste maand volgens de Sukuma kalender oktober is begonnen.
De Sukuma-stam, is de grootste stam van Tanzania en Bariadi district is het hart van Sukuma land.
In oktober wanneer de pleiaden aan de horizon van de sterrenhemel verschijnen dan begint voor de Sukuma het landbouw seizoen.
De eerste regens vallen al en ze maken de grond zachter zodat er gewerkt kan worden op het land.
De slechte oogst van afgelopen zomer en de daarop volgende honger periode die zal aanhouden tot de eerst volgende oogst in februari, maakt het zoeken naar geld om te kunnen ploegen, bemesten, zaaien, wieden moeilijk.
Pharles (vriend uit Igaganulwa) kiest ervoor om een stukje grond in Lamadi te verkopen aan het door mij gesteunde landbouw bedrijfje de Kilungalunga Farm LTD van dit geld kan Pharles zeker 6 acres onder cultivatie brengen.
Andere boeren gaan voor een lening naar de microkrediet instellingen om tegen een rente van tussen de 18 en 24% op jaarbasis de zaden te kunnen kopen.
De hoge rente drukt de marge maar wat moet je anders, als boer zonder geld koop je geen zaden.
Enkele slimmerds sluiten dealtjes met onderzoeksinstituten om nieuwe rassen of bewerkingsmethoden uit te proberen.
De komende weken wil ik graag uitzoeken welke strategie de bij mij bekende boeren gaan gebruiken om weer een poging te wagen om volgend jaar een goede oogst te hebben.

De tekenen zijn hoopvol met mijn reisgenote Perwien sta ik met open mond te kijken naar een prachtige volledige dubbele regenboog die vlak voor ons oog verschijnt achter onze woninkjes bij de Serengeti.
De regen valt een stukje verderop maar toch er trekt regen langs Bariadi District, hopelijk vallen de volgende buien ook in Bariadi district.
Nog een paar maanden en dan is hopelijk deze hongerperiode weer voorbij.

Met hartelijke groet,

Gerrit

Delen op social media

FacebookTweetLinkedInPinterestE-mail