Maji, Maji (Water, Water)

vrijdag 02 december 2011

Maji, Maji, (water, water) roept een angstige jongensstem om vier uur 's nachts in het plaatsje Mto wa Mbu.
Zijn roep wordt ondersteund door gehuil van kinderen, gekrijs van vrouwen en geschreeuw van mannen en het continue bulderende geluid van kolkend water.
Ik spring uit mijn bed en schijn met mijn zaklantaarn door het raampje van mijn badkamer in de richting van het zware geluid van een wilde waterstroom.
3 meter achter onze slaapkamers is een woeste rivier ontstaan, die alles in zijn stroom meeneemt.
Gelukkig raakt het water niet de fundering en muur van het gebouw waarin we overnachten.
Aan de voorkant van het gebouwtje komt het water geleidelijk steeds hoger te staan.
Ik trek kleren aan die niet te veel wegen als ze nat worden, gymschoenen, korte broek en een T-shirt lijkt me zwaar genoeg om nog een keer af te zwemmen voor diploma B.
Mijn reisgenoten Francis en Perwien zijn ook wakker, samen kijken we naar het stijgende water, het schreeuwen en krijsen in het dorp gaat maar door evenals het donderende geluid van een alles meeslepende wilde rivier, die over de straat dendert.
Je vraagt je af of we kunnen helpen, maar één blik op de tijdelijke rivier die ons gebouw omsingelt maakt duidelijk dat de krachten die het water ontwikkelt te groot zijn, we kunnen het terrein niet af.
Om kwart over vijf heeft het water zijn hoogste punt bereikt en begint zich terug te trekken, het donderende geraas en het geschreeuw houden aan.
Half zes weer ons bed in, en ik val gewoon weer in slaap tot zeven uur.

De volgende ochtend blijkt de enorme schade.
In het dorp heeft anderhalve meter water gestaan en nu om zeven uur staat er nog steeds meer dan een halve meter in de meeste huisjes. Matrassen, kleren alles wat de mensen hebben is kledder nat en zit onder de modder.
Het barretje waar we gisterenavond nog wat dronken is door de rode rivier meegenomen.
Palen en rotsblokken liggen op het laagste punt van het dorp.
De hoofdweg in de richting van de Nationale parken, Serengeti, Ngorongoro en Lake Manyara is bezaaid met bomen en rotsblokken van 2 meter doorsnee en meer.
De brug die het dorp verbindt met de parken is volledig weggeslagen en de bewaker van de brug is in het natuurgeweld omgekomen.
De kracht van het water is onvoorstelbaar.
Het leger is snel ter plaatse om als de donder de economische ader, voor het toerisme, weer te openen.
De dorpsbewoners moeten zichzelf maar helpen denkt de regering, de toeristen gaan voor, want die kan je hun leeuwtjes en olifanten niet onthouden.

Deze verwoestende kracht van het water staat in schril contrast met de week ervoor waarin we werden toegezongen, maaltijden deelden omdat we samen met Living Water International pompen aan het plaatsen waren bij putten die er klaar voor waren.
Tien jaar na het graven van de put heeft het gezin van John en Lodah en 12 andere gezinnen in Ngalita eindelijk schoon en veilig drinkwater.
Het plaatsen van de pomp had wel wat voeten in de aarde.
Lance, de vertegenwoordiger van Living Water in Tanzania moest alle zeilen bijzetten om een oplossing te zoeken voor de delen die ontbraken in de levering van de pomp.
Het zelf gemaakte lied dat door de vrouwen van de gebruikersgroep werd gezongen, vormde de muzikale omkleding van de werkzaamheden.
Na afloop nog snel een lekkere kippenpoot naar binnen en op naar de volgende pomp.
Een paar dagen ervoor hadden we de betonnen deksels al voorzien van aangepaste bevestigingsbouten omdat de pompen die Living Water gebruikt anders zijn dan de pompen die het district normaal gebruikt.

Bij de tweede pomp wacht ons een andere verrassing.
De pomp werkt niet. Nadat de pomp verwijderd is begint Lance samen met de technici van het district de volgende pomp te plaatsen.
Ik probeer de vastzittende kapotte pomp verder te demonteren, want ik wil wel graag weten wat er aan de hand is, nieuwsgierig als ik ben.
De pomp blijkt vol met modder te zitten.
Ik vraag aan de voorzitter van de gebruikersgroep of de put wel schoongemaakt is voordat ze de deksel erop hebben vastgezet.
"Nee, moest dat dan, dat wist ik niet" antwoord hij.
De werkzaamheden worden direct stilgelegd, want anders zou ook de tweede pomp stuk gaan.
We spreken met de gebruikersgroep af dat ze de deksel vanavond weer los moeten bikken en dat ze morgen de hele put leeg moeten halen en schoon moeten maken.
Twee dagen later blijkt dat ze dat hebben gedaan en de pomp wordt alsnog geplaatst en wij krijgen weer een heerlijke kip te eten als bedankje.
De andere twee pompen die we geplaatst hebben zijn gebruikt om de mannen van het district het kunstje te leren.
En op een paar schoonheidsfoutjes na, lukt het ze prima.
De overige zes pompen van Lance kunnen de technici in de komende weken zelf gaan plaatsen.
We hadden weliswaar gehoopt dat we zelf de tien pompen aan het werk konden krijgen, maar helaas.
De aanpassing van de deksels, het ontbreken van onderdelen maar vooral het overvloedig vallende regenwater hebben onze westerse plannen danig in de war gegooid.
Regelmatig zat één van de vierwiel aangedreven auto's uren lang tot zijn assen vast in de blubber.
Ook het hoge water van de rivieren de Duma en de Bariadi-river kosten veel omrij tijd en wachttijd.

Water is onze vriend en onze vijand, maar dat wisten wij Nederlanders al lang.
Dus uiteindelijk is er weer niets nieuws onder de zon.
De vogeltjes in Mto wa Mbu begonnen om half zes al weer te zingen, zij hadden geen natte pootjes gekregen.
Na drie dagen was de weg weer begaanbaar, als het tenminste niet regent.
En zodra de regen ook in het Bariadi district stopt zullen de technici van het district de andere pompen gaan plaatsen.
Wij drinken samen met Lance en de mannen van het district een Konyaki en eten heerlijk geit en spreken af dat we ook in de komende jaren willen samenwerken bij de plaatsing van pompen in Bariadi district.
Een advies met deze strekking zal ik de komende weken voorleggen aan het bestuur van de stichting en met betrekking tot het plaatsen van de overige pompen houd ik een vinger aan de pols.

Grote groet,
Gerrit

Delen op social media

FacebookTweetLinkedInPinterestE-mail